Doliniarz – złodziej kieszonkowy.
Na terenach zaboru rosyjskiego znany jako karmannik bądź karmannyj wor. Dobry kieszonkowiec posiadał wręcz ekwilibrystyczne zdolności. Potrafił bez zwrócenia uwagi wyjąć portfel z kieszeni spodni czy marynarki, wysupłać zegarek lub odpiąć klejnot zdobiący suknię statecznej damy. Prawilny doliniarz nigdy nie kradł sam. Korzystał z pomocy „tycera” i „konika”. Tycer najczęściej był uczniem i wychowankiem karmannika. Miał za zadanie chronić blatnego podczas samej kradzieży. By zamaskować blatnego przed porutą, miał przewieszony przez ramię płaszcz bądź marynarkę. Czasem osłaniał wspólnika gazetą bądź innym naprędce zaaranżowanym „parawanem”. Po dokonaniu kradzieży odbierał od doliniarza łup i przekazywał go „konikowi”. Konik, to najczęściej młody chłopak rekrutowany z pośród tłumów wałęsających się dzieci. Bywało że konikiem zostawał któryś z młodocianych potokarzy. Konik miał za zadanie wynieść w bezpiecznie miejsce skradziony towar i pozbyć się trefnych fantów.